استوانه استوار معماری تهران : تئاتر شهر 41 ساله شد
سحر موسوی - غیرممکن است از چهارراه ولیعصر عبور کنی و آن استوانه شکوهمند زیبا، نگاهت را چند لحظه‌ای با خود نبرد؛ عمارتی با مساحت 3000 متر‌مربع که اهل فرهنگ و هنر برایش ارزش و جایگاه ویژه‌ای قائل هستند.
ساختمان تئاتر‌شهر یکی از زیباترین بناهای پایتخت، زیارتگاه اهالی تئاتر، آبروی معماری این شهر و یکی از نمادهای شهر تهران، امروز 41 ساله شد.
در حالی که بعد از سال‌ها بی‌توجهی و نادیده گرفتن و انجام عملیات‌های عمرانی توسط شهرداری تهران در اطرافش، ضربات جبران‌ناپذیری به آن وارد شد و تنها اتفاق خوشامد حذف ورودی بدقواره مترو از مقابل چشم‌انداز آن بود، نگاهی به سرگذشت پرفراز و نشیبش در دهه‌های اخیر انداخته‌ایم.
تاریخچه بنا
در گذشته‌ای نه چندان دور مردم تهران یا به عبارتی پایتخت‌نشینان تفرجگاه‌های مختلفی داشتند. یکی از مهم‌ترین این تفرجگاه‌ها مکانی به نام کافه بلدیه یا کافه شهرداری در تقاطع دو خیابان اصلی پایتخت یعنی پهلوی (ولیعصر) و شاه رضا (انقلاب) بود. در سال 1311 خورشیدی هتل بلدیه (کافه بلدیه یا بلدی) را در جنوب شرقی چهارراه پهلوی جایی که امروز پارک دانشجو و تئاتر شهر قرار دارد ساختند.
در این محل عصرهای پنجشنبه و جمعه، بازی‌سازان و نمایشگران، سیرک‌بازان و معرکه‌گیران جمع می‌شدند تا از هنرنمایی آنها تهرانی‌ها اوقات فراغت خود را پر کنند و برای لحظاتی از دغدغه‌های روزانه به دور باشند.
کافه شهرداری در اواخر دهه 30 و اوایل دهه 40 یکی از مهم‌ترین پاتوق‌های روشنفکرانی چون فروغ فرخزاد، جلال آل‌احمد، دکتر سعید نفیسی و ده‌ها متفکری بود که بعدها عرصه‌های مختلفی از فرهنگ و هنر این کشور را رقم زدند. فروغ فرخزاد در نامه‌هایی که حدود سال ۱۳۳۷ نوشته است، از کافه شهرداری و اینکه جای مناسبی برای بازی بچه‌ها دارد سخن گفته است.
داستان تاسیس ساختمان
با گسترش تهران و مرکزیت این منطقه، ارزش کافه شهرداری بیشتر شد. در سال ۱۳۴۴، شهرداری تهران تصمیم به تخریب کافه شهرداری و تغییر کاربری آن گرفت و در همان زمان چند گروه آمریکایی، فرانسوی و ایتالیایی پیشنهاد ساخت یک هتل لوکس ۴۰۰ اتاقه را در محل کافه شهرداری ارایه دادند. این درست زمانی بود که تئاتر ایران با حضور نسل جدید هنرمندان مانند آربی آوانسیان، عباس نعلبندیان، اکبر رادی، علی نصیریان، غلامحسین ساعدی، بهرام بیضایی، بیژن مفید، پرویز صیاد و هنرمندان کارگاه نمایش، دوران اوج خود را طی می‌کرد و با به حاشیه رفتن سالن‌هایی چون تئاتر هنر، تئاتر سعدی و تئاتر تهران و کمبود ظرفیت تالار سنگلج و اختصاص تالار رودکی (وحدت) به اجرای موسیقی نیاز به یک سالن نمایش در تهران به شدت احساس میشد.
با پیشنهاد وزارت فرهنگ و هنر و اداره هنرهای دراماتیک و تلاش گردانندگان کارگاه نمایش مانند آربی آوانسیان، عباس نعلبندیان و آشوربانی پال، شهرداری با ساخت چند سالن مخصوص با ظرفیت بالا و انواع سن‌های اجرایی در محل کافه شهرداری موافقت کرد.مقدمات ساخت تئاتر شهر در سال ۱۳۴۶ در دوران شهرداری منوچهر پیروز آغاز شد.طراحی نقشه و نظارت بر ساخت آن را مهندس «امیر علی سردار افخمی» و «بیژن انصاری» از معماران مکتب نوین ایران و یکی از شاگردان هوشنگ سیحون برعهده گرفت. او ساختمانی را طراحی نمود که شباهت بسیاری با ساختمان تالار تئاتر بکمن در محل انستیتو تکنولوژی آمریکا دارد طوری که شباهت در معماری و ساخت آن، این دو مرکز را دوقلوی معماری تئاتری نامیده‌اند.
سرانجام مجموعه تئاتر شهر با افتتاح سالن اصلی در هفتم بهمن ۱۳۵۱ افتتاح شد. زمان افتتاحیه ساختمان مقارن بود با روی صحنه رفتن نمایش «باغ آلبالو» نوشته آنتوان چخوف به کارگردانی آربی آوانسیان و با بازی داریوش فرهنگ، سوسن تسلیمی، مهدی هاشمی، فهیمه راستکار و پرویز پورحسینی.
در ابتدا تئاتر شهر و اجرای تئاترها زیر سرپرستی سازمان جشن هنر شیراز بود ولی پس از چندی به سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران واگذار شد. این مجموعه از معماری زیبایی برخوردار است و به شماره 12276 در لیست سازمان میراث فرهنگی قرار دارد.
تئاتر شهر در منطقه‌ای از مرکز شهر است و به واسطه وجود دانشگاه تهران و کتابفروشی‌های خیابان انقلاب وجهه فرهنگی دارد و به همین دلیل با بافت زمینه و همسایگانش هماهنگ است. ساختمان تئاتر شهر نیز در گوشه‌ای از پارک دانشجو واقع شده است.
مشخصات ساختمان تئاتر شهر
فضاهای داخلی این بنا با پیچ و خم‌های حاصل از پیروی طرح از هندسه غالب حالت رمز و رازگونه به خود گرفته و گویی فرد را در هزارتوی خود اسیر و مسحور کرده، آن چنان که خصیصه هنر است. طراح، هوشمندانه امکاناتی را که بالطبع، پلان دایره به همراه دارد در جهت استفاده بهینه از حداکثر فضا در اختیار گرفته و در طراحی جزییات دکوراسیون داخلی و تزیینات بدنه‌ها نیز نهایت سعی و کوشش در رسیدن به هماهنگی و تناسب انجام شده است.
ستون‌های باریک و بلند تئاتر شهر که شکل تزیینی آن جلب توجه می‌کند به طناب‌های دربرگیرنده بالونی شبیه است که بنا را به زمین دوخته است. این عناصر از سطح زمین شروع می‌شوند و به زیر بیرون‌زدگی پشت‌بام می‌رسند. بین هر سه ستون، دو طاق که تیزه آن در وسط پیش‌آمدگی بام ختم می‌شود و طاق سومی که دو طاق زیرین را در برمی‌گیرد و تیزه آن به لبه انتهایی پیش‌آمدگی می‌رسد در لطیف بودن نمای ساختمان و القای سبکی حجم آن بسیار موثر است. قرینه بودن ستون‌ها به سبک ستون‌های تخت جمشید طراحی شده است که باعث می‌شود ساختمان شباهت زیادی با خیمه داشته باشد. استفاده از آجر در نما و ترکیب آن با کاشی فیروزه‌ای و سبز و نیز به‌کارگیری عناصر تزیینی آجری، ایجاد حسی آشنا با بنای تئاتر شهر را تشدید می‌کند.
در ساختمان تئاتر شهر، ترکیب جالبی از کاشی و آجر داریم.ترکیب کاشی به شکل انتزاعی و استفاده از آجر برجسته که در دوره‌های مختلف تاریخی وجود داشته در این مجموعه به کار رفته است. کاری که هنر استاد اصغر کاشی‌تراش اصفهانی است. همچنین در بالای ساختمان گنبد نیم‌مدوری طراحی شده است که یادآور «برج طغرل» و معماری دوره ایلخانیان است.
مهم‌ترین ویژگی تئاتر شهر در پلان دایره‌شکلی آن است. این پلان ترکیبی از معماری یونان و روم قدیم و شبیه بناهای مربوط به نمایش مانند پانئوم و کلوسئوم است. این نوع پلان در دوره قاجار وارد معماری ایران می‌شود. زمانی که ناصرالدین شاه به فرنگ رفته و در آنجا سالن تئاتر پاریس و لندن را می‌بیند، دستور ساخت تکیه دولت را می‌دهد که ما آن را به عنوان نخستین سالن تئاتر کشور می‌شناسیم. بعد از تخریب تکیه دولت، علی سردار افخمی برای طراحی رسمی‌ترین تئاتر کشور آن هم به شکل مدرن و با استفاده از مصالح بتن و فلز از پلان دایره استفاده می‌کند.
تالار اصلی که مهم‌ترین هدف سازندگان تئاتر شهر بود در دو طبقه با ظرفیت حدود ۵۷۹ نفر طراحی شده است. این تالار از تمامی تجهیزات فنی از جمله صحنه‌گردان الکتریکی به قطر ۵/۱۱ متر، آسانسور دکور، سیستم‌آویزهای بالارونده برای دکور، دهنه متحرک صحنه، پرده و امکانات سینمایی، سیستم کامل نور و صدا و دستگاه‌های کنترل‌کننده برخوردار است و پرده آن نیز به صورت طولی بسته می‌شود. عمق صحنه ۱۵ متر، ارتفاع پرده صحنه ۱۰ متر، پهنای صحنه از جلو ۱۹ متر، پهنای صحنه از دهانه ۱۶ متر، پهنای صحنه از وسط ۲۶ متر و طول دهانه آن از ۱۲ تا ۱۴ متر تغییرپذیر است. در مراسم افتتاحیه این سالن محمد‌رضا پهلوی و همسرش شرکت داشتند و فهیمه راستکار، داریوش فرهنگ، سوسن تسلیمی، مهدی‌هاشمی، پرویز پورحسینی، شکوه نجم‌آبادی، مهوش افشارپناه، فریده سپاه‌منصور و... باغ آلبالو را روی صحنه بردند. مدتی بعد، دو سالن چهارسو و تالار شماره ۲ نیز راهاندازی شدند.
تالار چهارسو در طبقه زیرین، پشت ساختمان اصلی با طراحی آوانسیان، خاص نمایش‌های ایرانی که احتیاج به سن مدور دارد با ظرفیت ۱۲۰ تا۳۵۰ تماشاگر ساخته شد. در سال ۱۳۵۹ با توجه به نیاز به سالن‌های جدید یکی از انبارهای تئاتر شهر تغییر کاربری داده شد و به نام شهید حسن قشقایی نام‌گذاری شد. این تالار با شکلی سه گوش در حدود ۲۵۰ نفر گنجایش داشت و برای اجراهای نمایش سنتی- ایرانی مناسب بود. با فعال شدن تالار سنگلج و به دلیل نامناسب بودن عمق صحنه تالار قشقایی و وجود دو نقطه کور برای تماشاگران، این تالار مدتی تعطیل شد اما در سال ۱۳۸۱ با گنجایش ۱۵۰ نفر و عمق صحنه مناسب مجددا راهاندازی شد.
ساختمان تئاتر شهر در روزگار ما
طی سال‌های گذشته با وجود اینکه نمای مجموعه تئاتر شهر آسیب دیده ولی هیچ‌گاه مورد مرمت و بازسازی قرار نگرفته و این در حالی است که این آسیب‌ها و تخریب‌ها در حال رشد است. متاسفانه توجه درخوری به شرایط و آسیب‌هایی ایجاد شده برای تئاتر شهر نشده است.
اینکه تئاتر شهر چگونه باید از خود در مقابل آسیب‌ها و صدمات متعدد محافظت کند جای سوال است. گاهی شهرداری تهران و سازمان متروی شهری با حفاری و ساخت و سازهایی که در فضای شمالی فضای باز مجموعه انجام داده و می‌دهد به نوعی تنها مجموعه حرفه‌ای تئاتر ایران را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد و گاهی سرقت از نمای مجموعه؛ سرقتی که ترمیمش گویا زمانبر است و تصمیم‌گیری برای آن دشوار.
آیا با چنین روندی می‌توان امیدوار بود که مجموعه تئاتر شهر در چند سال آینده خیلی بیشتر از حال حاضر تخریب نشود؟ آیا باید شکاف‌هایی عظیم بر بدنه تئاتر شهر ایجاد شود تا به فکر ترمیم آن باشیم؟ آیا می‌توان بدون هیچ کار‌شناسی و در نظر گرفتن اهمیت این بنای هنری، بدنه آن را تخریب کرد؟
موزه امام علی در یکصد و چهاردهمین گفتمان هنر و معماری بررسی می‌کند؛ نام‌ها و نشان‌ها در گلستان
گروه فرهنگ- در یکصد و چهاردهمین گفتمان هنر و معماری که در روز چهارشنبه 9 بهمن در موزه هنرهای دینی امام علی (ع) برگزار می‌شود به نام‌ها و نشان‌های معماری استان گلستان پرداخته می‌شود.
به گزارش روابط عمومی موزه هنرهای دینی امام علی(ع)، ورکانه یا هیرکانیا (گرگان) که امروزه استان گلستان نامیده می‌شود چهره‌ای فرهنگی و تاریخی دارد و شمار فراوان مشاهیر آن موید این نکته است. این دیار خاستگاه سلسله‌های ایرانی چون زیاریان است که با تعالی فرهنگی ایرانی شناخته شده‌اند چنانکه دیرزمانی نیز در دوران پهلوانیان (پارتیان= اشکانیان) سرزمین رزم و دلیری بوده است. با این همه تاریخ این دیار در سده‌های اخیر به ویژه از زمانی که ترکمنان در آن رخت اقامت افکندند سربلندی خویش را در پیوند فرهنگی میان این هم‌تباران دینی و فرهنگی رقم زده است به گونه‌ای که تنی چند از مشاهیر نامدار آن از ایرانیان ترکمن به شمار می‌آیند که پیشتاز آنان مختوم قلی فراغی شاعر و عارف متعهد و مبارز ترکمنی است و با اشعار شیوای خود به مردمان درس ایثار و استقامت و فروتنی آموخته است.
از دیگر نام‌آوران این خطه، فخر‌الدین اسعد گرگانی، میرداماد استرآبادی، ابوالقاسم میرفندرسکی، دولت محمد آزادی، نورمحمد عندلیب، عنصر المعالی کیکاووس، شیخ محمدحسین مقصودلو، قابوس بن وشمگیر، لامعی گرگانی، مسیح ذبیحی، ملا محمد امین استرآبادی، میرسید شریف جرجانی، خلیفه قاجار استرآبادی، عبدالقاهر گرگانی، بی‌بی خانم استرآبادی، حکیم جرجانی، ابوسلیک گرگانی، ادریس استرآبادی و.... را می‌توان نام برد. بی‌تردید این سرزمین اگر در صدر داشتن بیشترین و مهم‌ترین مشاهیر ایران زمین نباشد، در ردیف اول آن قرار دارد. در عصر حاضر نیز علاوه بر داشتن بزرگان و نام‌آوران در حوزه‌های مختلف علوم و فنون، در حوزه معماری و شهرسازی، دارای شخصیت‌های صاحب نام چون محمدامین میرفندرسکی و ایرج اعتصام است.
از نشان‌های گلستان نیز می‌توان به میراث جهانی برج قابوس، برج رادکان، دیوار دفاعی قزل آلان، مدرسه عمادیه، مسجد و مدرسه کریم ایشان، مسجد‌جامع گرگان، پل آق قلا، شهر باستانی جرجان، شهر باستانی تمیشه، امامزاده نور، آرامگاه خالد نبی، آرامگاه یحیی بن زید، امامزاده روشن، بهاءالدین نقشبندی، گبری قلعه، قلعه ماران، قلعه شاه‌نشین، دشت قلعه، تورنگ تپه، شاه‌تپه و... اشاره داشت که در یکصد و چهاردهمین گفتمان هنر و معماری به تعدادی از این نام‌ها و نشان‌ها توسط خوبچهر کشاورزی، فریبرز جبارنیا، اشکان غلامپور، کاوه منصوری و علیرضا عظیمی پرداخته می‌شود. این مراسم همچنین با سپاس از فرشاد فدائیان مستند‌ساز ترکمنان ایرانی و نمایش فیلم از ایشان همراه است.
موزه هنرهای دینی امام علی(ع ) در خیابان ولیعصر(عج)، تقاطع بزرگراه نیایش، بلوار اسفندیار، شماره 35 واقع شده است.
ششمین نمایشگاه ترافیک و رسانه افتتاح شد: حل مشکل ترافیک با کمک مطبوعات
گروه فرهنگ- ششمین نمایشگاه ترافیک و رسانه عصر روز شنبه در تالار تابستان خانه هنرمندان افتتاح شد.
سیدجعفر تشکری‌هاشمی، معاون شهردار تهران در حاشیه این نمایشگاه گفت: هدف از برگزاری جشنواره ترافیک و رسانه و نمایش آثار برگزیده در قالب نمایشگاه، ایجاد تعامل رسانه‌ها در موضوعات ترافیکی و اصلاح فرهنگ ترافیکی شهر است تا با اطلاع‌رسانی از وضعیت موجود فرهنگی ترافیک، جامعه را با خطرات و پیامدهای نامطلوب آن اشنا کنند.
کاظمی‌دینان، مسوول برگزاری نمایشگاه نیز درخصوص هدف برگزاری از این نمایشگاه به خبرنگار «جهان‌صنعت» گفت: این نمایشگاه در راستای جشنواره ترافیک و رسانه برگزار شده است. هرسال پس از جشنواره، عکس، کاریکاتور و تیترهای برگزیده که از طرف خبرنگاران با موضوع ترافیک به دستمان رسیده، به نمایش گذاشته می‌شود تا هم خود روزنامهنگاران و رسانه‌ها آثار خود را ببینند و انگیزه‌ای برای کارهای بعدی داشته باشند، هم مردم نسبت به معضل ترافیک حساس شوند چون این معضل زندگی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم را دچار مشکل کرده است. باید این مشکل توسط رسانه‌ها به نوعی گفته شود تا در بین مردم نهادینه گردد.
امیدوارم در آینده نزدیک با همکاری مطبوعات، تحول خوبی را ایجاد کنیم.
وی تاکید کرد: درست است که مسوولان و اعضای شورای شهر هم از این نمایشگاه دیدن می‌کنند اما اصل، مردم هستند و ما دلمان می‌خواهد که مردم بیایند. چون ارزشش بیشتر است و به هدف خود خواهیم رسید.
تا مردم وارد میدان نشوند و نسبت به این مساله حساس نشوند، کاری از پیش نخواهیم برد.
امید به بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران
ایلنا- بیش از 700 روزنامه‌نگار و فعال مطبوعاتی در نامه‌‌ای به رییس‌جمهور خواستار تسریع در بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران شدند.آنها در بخشی از نامه آوردند: احتراما به استحضار می‌‌رساند جامعه روزنامهنگاران کشور همچنان چشم انتظار فک پلمب دفتر انجمن صنفی خود هستند که دلایل بسته ماندن آن بر جنابعالی کاملا روشن است.حضرتعالی از همان فردای روزی که با رای قاطع ملت ایران در 24 خرداد ماه به مقام ریاست جمهوری انتخاب شدید، وعده تلاش برای بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران را دادید.
در ادامه آمده: «انتظار ما این بود که بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران به عنوان یکی از اقدامات انجام شده در کارنامه صد روز اول فعالیت دولت تدبیر و امید اعلام میشد که متاسفانه این اتفاق به هر دلیلی رخ نداد. با این حال ما هنوز امیدوار تحقق این وعده جنابعالی هستیم. تقاضا داریم دستور فرمایید موضوع بازگشایی انجمن صنفی روزنامهنگاران تسریع شود.امیدواریم پیش از پایان صد روز دوم دولت جنابعالی، انجمن صنفی روزنامهنگاران ایران بازگشایی شود تا نسیم تدبیر و امید بیش از هر زمانی در کالبد روزنامه‌نگاری کشور دمیده شود.»
دفن پیکر ناصر میناچی در بلاتکلیفی
ایسنا- هنوز تکلیف محل دفن پیکر ناصر میناچی، اولین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و عضو کابینه دولت موقت مهندس بازرگان، مشخص نشده است. محمد بسته‌نگار از دوستان نزدیک مرحوم ناصر میناچی گفت: طبق وصیت خود مرحوم میناچی قرار بود او در محل حسینیه ارشاد دفن شود. حتی مکان آن را از پیش تعیین کرده بود اما شنبه‌شب (پنجم بهمن‌ماه) ماموران امنیتی جنازه او را به بهشت زهرا (س) انتقال داده‌اند.
وی افزود: طبق آخرین تماسی که با خانواده ایشان داشتم، گفته شد که در تدارک بردن پیکر مرحوم به قم و دفن او در این شهر هستند اما این مساله نیز هنوز قطعی نشده است.
ناصر میناچی متولد سال ۱۳۱۰ در تهران و تحصیلکرده رشته حقوق، از یاران و همراهان علی شریعتی و از موسسان حسینیه ارشاد بود. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تشکیل دولت موقت، در کابینه مهندس بازرگان سمت «وزارت تبلیغات و جهانگردی» را عهده‌دار بود که به خاطر تعلق خاطرش به نام حسینیه ارشاد، نام این وزارتخانه را به وزارت «ارشاد ملی» تغییر داد. با این حال امور مربوط به عرصه فرهنگ و هنر (تولیدات ادبی و هنری) در آن زمان زیرمجموعه وزارتخانه تحت امر میناچی نبود و عهده‌دار آن وزارت آموزش عالی بود.
میناچی همچنین یکی از اعضای شورای تهیه پیش‌نویس قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران بود که جلسات این شورا نیز در حسینیه ارشاد برگزار میشد. ناصر میناچی صبح روز شنبه (پنجم بهمن‌ماه) در سن ۸۲ سالگی و بر اثر عارضه قلبی درگذشت.علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در پیامی درگذشت میناچی را تسلیت گفت.
رونمایی از «مینیاتورهای سیاه» کامبیز درم‌بخش
ایسنا-کتاب «مینیاتورهای سیاه» شامل گزیده‌ای از طرح‌های کامبیز درم‌بخش در شهر کتاب مرکزی رونمایی می‌شود.
این هنرمند درباره این کتاب اظهار کرد: این کتاب شامل طرح‌هایی است که در فاصله سال‌های 1352 تا 1354 تحت عنوان «مینیاتورهای سیاه» خلق شده‌اند. اولین طرح از این مجموعه حدود 40 سال پیش چاپ شد. این طرح‌ها جزو بهترین آثار من هستند که گزیده‌ای از آنها در این مجموعه به چاپ رسیده است.
وی افزود: نزدیک به 30 سال است که در انتظار چاپ این کتاب بودم و بالاخره میسر شد. برخی از طرح‌های این مجموعه در موزه هنرهای معاصر نگهداری میشد و تعداد زیادی هم در کلکسیون مرحوم محمد زهرایی بودند.«مینیاتورهای سیاه» از زیباترین کارهای گرافیکی من است که هم‌اکنون در یک کتاب گردآوری شده است.
درم‌بخش همچنین عنوان کرد: موضوع اصلی این طرح‌ها، طنز سیاسی و اجتماعی دوران قبل از انقلاب است. دلیل این نام‌گذاری هم نگاهی هنرمندانه به مسایل سیاه سیاسی آن دوران است.
کتاب «مینیاتورهای سیاه» را نشر تاش در 120 صفحه و در قطع رحلی منتشر کرده است.
مراسم رونمایی این کتاب روز سه‌شنبه، هشتم بهمن‌ماه همراه با سخنرانی آیدین آغداشلو، ابراهیم حقیقی و پرویز کلانتری ساعت 16:30 در شهر کتاب مرکزی واقع در خیابان شهیدبهشتی، خیابان شهید احمد قصیر(بخارست)، نبش کوچه سوم برگزار می‌شود.
ایوبی: سینما را قربانی مسایل سیاسی نمی‌کنیم
ایسنا- حجت‌الله ایوبی درباره اینکه فیلم‌ها برای حضور در جشنواره فیلم فجر، پروانه نمایش موقت یا دائم می‌گیرند،گفت: فیلم‌ها برای حضور در جشنواره فیلم فجر، پروانه نمایش موقت می‌گیرند.
او همچنین در پاسخ به این پرسش که شنیده می‌شود برخی فیلم‌ها برای حضور در جشنواره فیلم فجر دچار ممیزی هستند و همین مساله سازمان سینمایی را در حالی که به نظر می‌رسد بر برگزاری جشنواره کم حاشیه تاکید دارید، با چالش رو‌به‌‌رو کرده فقط گفت: ما قصد نداریم سینما را قربانی مسایل سیاسی کنیم.
حجت‌الله ایوبی همچنین درباره اظهار نگرانی برخی از نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی درباره روند برگزاری جشنواره فیلم فجر بیان کرد: متوجه دغدغه‌های نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس هستیم، هیچ‌کس نگران نباشد، ان‌شاءالله یک جشنواره فجر پرامید و بسیار خوب برگزار خواهد شد.
معاون وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی گفت: امیدواریم که سال 93، آغاز یک حرکت جدید برای اکران بهتر سینماها و آشتی مردم با سینمای ایران باشد. سازمان سینمایی در این راستا، پروژه‌هایی از جمله طرح «یک روز سینمای رایگان؛ سینما سلام» را (که پنجشنبه 10 بهمن‌ماه اتفاق می‌افتد) پایه‌ریزی کرده است. همه طرح‌ها و دغدغه‌های سازمان سینمایی برای آشتی مردم با سینماست.
«بوف کور» به سینماتک خانه هنرمندان رسید
ایلنا- بیست و دومین برنامه سینماتک خانه هنرمندان ایران به نمایش فیلم «بوف کور» ساخته کیومرث درم‌بخش اختصاص دارد.
پس از نمایش فیلم نیز کیومرث درم‌بخش، هوشنگ مرادی کرمانی، پرویز شهبازی و احمد طالبی‌نژاد درباره آن صحبت خواهند کرد.
این فیلم 55 دقیقه‌ای را کیومرث درم‌بخش در سال 1353 بر پایه رمان «بوف کور» صادق هدایت برای تلویزیون ملی ایران ساخت و در آن «پرویز فنی‌زاده» نقش راوی را ایفا کرده است.
اعضای سینماتک خانه هنرمندان ایران و علاقه‌مندان به عضویت می‌توانند امروز دوشنبه هفتم بهمن ساعت 17 به تالار استاد ناصری خانه هنرمندان ایران مراجعه کنند.