واکنش مدیرعامل خانه سینما به مخالفت مجلس به اکرانهای جدید؛ مشکل یکی، دو فیلم نیست
همزمان با برگزاری نمایشگاه مطبوعات خبرنگارها نهایت استفاده را از موقعیت کرده و هرکس را که در نمایشگاه پیدا میکنند سوالات خود را مطرح مینمایند. این روزها نمایشگاه تریبونی شده است برای اقشار مختلف. از بحثها و تصمیمات وزارت ارشاد تا خانه سینما. این بار نوبت عسگرپور بود که در نمایشگاه با خبرنگاران مواجه شود و پاسخگوی سوالات آنها باشد.
محمدمهدی عسگرپور در نمایشگاه مطبوعات در پاسخ به پرسشی درباره اینکه آیا این حجم از فشارهای مجلس به وزارت ارشاد برای اکران نکردن بعضی فیلمها، سابقه داشته است، گفت که تا آنجا که به خاطر دارم سابقه نداشته است. البته حتما در دورههای مختلف وجود داشته که نمایندگان مجلس به عنوان نمایندگان ملت، درباره فیلم یا فیلمهایی یا برخی مسایل سیاستگذاری سینما، برخی مدیران سینمایی را به بحث دعوت کنند. این روند همیشه بود ولی به این معنا که به تدریج بیایند در جایگاه نظارتی قرار بگیرند و بخواهند ممیزی بکنند آنهم بدون اینکه بخواهند فهرست جدی بدهند، نبوده است.
وی سپس درباره مقصودش از تهیه «فهرست جدی» از فیلمها توضیح داد: به نظرم کسانی که تا این حد دارند تخصصی درباره سینمای ایران صحبت میکنند چه در مجلس چه در هر جای دیگری، باید بتوانند هم اسم فیلم بگویند و هم موارد اصلاحی پیشنهادی آن را بگویند. نه اینکه شرایطی ایجاد کنند که بگویند ما باید نظر قطعی را بدهیم و از طرفی اگر فیلم اکران شود، وزیر را استیضاح میکنیم! تازه در این میان، اگر مسوولی از آنها بپرسد نظرتان را درباره این فیلمها مکتوب بگویید که مثلا موارد فلان فیلم چیست، این کار را هم نکنند.مدیرعامل خانه سینما افزود: با این وضعیت، خود به خود شرایط متناقضی به وجود میآید که آنها به سمتی بروند که وزیر فعلی ارشاد برای صیانت از پروانه نمایشی که مجموعه تحت امرش داده خودش را ملزم بداند به اینکه فیلمها را اکران بکند که بعدا بتوانند او را استیضاح بکنند و اگر قادر به چنین صیانتی نشد توسط سینماگران بازخواست شود. این شرایط دیگر اسمش شرایط فرهنگی نیست به نظرم قطعا شرایط سیاسی است.
موضوعی که به بحران تبدیل شد، معلوم است که سر از خبرگزاری خارجی در میآورد
مدیرعامل خانه سینما سپس با اشاره به گسترش دامنه موافقتها و مخالفتها با خانه سینما به شبکههای خارجی و... گفت: وقتی یک موضوع به بحران تبدیل میشود، سر از خبرگزاریهای خارجی درمیآورد و مردم در کوچه و بازار در موردش صحبت میکنند. چون موضوع پدیده سادهای نیست و برای بررسی آن، باید جمیع جهات را نگاه کرد اما یک جانبهگری که در آن دوره اتفاق افتاد، برای ما دردآور بود. به عنوان یک شهروند و به عنوان فردی که از نمایندگان خودم در مجلس توقعاتی دارم میپرسم آیا یک بار از بنده درباره این موضوع سوال شد؟!وی درباره اینکه گاهی از تریبونهایی گفته میشود برای موضوع خانه سینما با برخی سینماگران صحبت شده بود، بیان کرد: ممکن است این را بگویند اما چنین امری قابل احصا نیست. با مسوولان صنفی هرگز این گفتوگوها انجام نشد. ما فقط زمان بحرانهای شدید یکدیگر را دیدیم. درست زمانی که کمیسیون فرهنگی مجلس رسما جلوی بازگشایی خانه سینما ایستاده بود.عسگرپور افزود: اگر آقایان معتقد بودند (که البته بودند) ما نماینده آحاد سینماگران نیستیم و فکر میکردند کسان دیگری نمایندگان سینماگران هستند (کسانی که میخواستند خانه سینمای دیگری را تاسیس کنند)، باید به عدد، ارقام و امضاها توجه میکردند که نشان میداد آحاد سینماگران با کدام خانه سینما همراه هستند اما متاسفانه به این موضوع اعتنا نکردند و دردآورتر اینکه وقتی درباره ثبت قانونیمان صحبت میکردیم، واقعا احساس میکردم با گروهی در حال گفتوگو هستم که تا حدود زیادی از قبل تصمیمشان را گرفتهاند.
وی با اشاره به مشکلات ثبت نهادهای صنفی مانند خانه سینما تصریح کرد: قوانینی که نوشته میشوند وحی منزل نیستند و اصلا مجلس برای این تاسیس شده تا به هنگام نیاز، قوانین را تغییر دهد.کارگردان «میهمان داریم» افزود: در دهه 70 اشتباهی درباره قوانین ثبت صنفها به وجود آمده است. به این ترتیب که نهادهای صنفی را در اعداد موسسات فرهنگی تلقی کردند در واقع اینطور میتوان گفت که برای نهادهای صنفی قانونی وضع نکردند و خود به خود آنها را با موسسات فرهنگی و آموزشی یکسان تلقی کردند.
من از مجلس فعلی میپرسم قوانین نادرست موجب این بحران شد و شما به جای اینکه این بحران را با شناسایی اشتباهات و عزم در تغییر قوانین به نفع جامعه صنفی حل کنید، صرفاً همان حرف دولت دهم را با زبان دیگری زدید! دقیقا به این دلیل است که حال ما بد میشود چون این رفتارها را از سوی مجلس و گروهی که به عنوان نمایندگان ملت باید قوانین مناسب امروز را تدوین کنند، میبینیم.
اما آنها نه تنها چنین نکردند، بلکه اصلا روی این اشتباه متمرکز نشده و نمیشوند و همین ما را ناامید میکند.
این فیلمساز خاطر نشان کرد: موضوع اینجاست با اینکه این اشتباه را مباح میدانند، اما بعید میدانم بتوانند به این پرسشها پاسخ دهند که اگر ایرادی وجود ندارد، این بحران از کجا میآید؟! چرا نمیتوان آن را حل کرد؟! آیا فکر نمیکنید ممکن است قوانین اشکال داشته باشد.
قوانین صنفی باید اصلاح شود/ فقط میگویند همین است که هست!
عسگرپور با تاکید بر لزوم تغییر قوانین اصناف در مجلس افزود: من چند سوال را پیش روی آنها میگذارم، اما بعید میدانم بتوانند به آنها پاسخ دهند. قوانین وزارت ارشاد را برای ثبت مراکز فرهنگی به آنها ارایه کردهام و میپرسم کدامیک از این قوانین به روح حاکم بر فعالیتهای ما منطبق است؟!
پاسخشان را بهتر است خودتان(مردم ورسانهها) از آنها بشنوید. نهایتش میگویند همین است که هست و این بهتر از هیچ است. در حالی که معتقدم نمیشود که همیشه بپذیریم بودن یک چیز بهتر از هیچ است، بلکه گاه بدتر از هر چیز دیگر است. چون با این شیوه، در صنف تغییر ماهیت داده و آن را به شرکت خصوصی چند نفره تبدیل کردهایم که دقیقا همان کاری است که درباره خانه سینمای موردعلاقه دولت دهم انجام دادند.
وی با یادآوری شیوه ثبت خانه سینمای ایرانیان توضیح داد: اگر نامه ثبتشان را ببینید، متوجه میشوید چند نفر هیاتمدیره شدهاند و پایین این نامه درخصوص عمر هیات مدیره نوشته شده «به مدت نامحدود ». لابد ارثی میشود و بچههای اینها هم بعدا مدیران خانه سینما میشوند. چنین کاری خندهدار نیست؟! نام چنین تشکلی، نهاد صنفی است؟! وقتی این پرسشها را مطرح میکنیم، میگویند چنین چیزی بهتر از هیچ است.
بحث اکران یکی، دو فیلم نیست بلکه ماجرا تقابل جریانهای فکری سیاسی است
سازنده فیلمهایی همچون «قدمگاه» و «هفت و پنج دقیقه» در بخش دیگری از این گفتوگو با ایسنا، درباره تاثیر مدیریت فعلی سینما بر ماجراهایی مانند اکران نشدن چند فیلم با نظر مجلس، گفت: این موضوع جنبههای روشن و پنهان دارد اما بازکردن جنبههای پنهان آن دشوار است چون نمیتوانیم نیتخوانی کنیم. اما تا جایی که درک میکنم و قرائن آن را در کوچه و بازار هم میتوان دید، این تقابل، تقابل جریانهای سیاسی است.
عسگرپور تصریح کرد: الان فکر میکنم اساسا بحث اکران شدن دو یا چند فیلم نیست؛ یعنی اگر بر سر اکران شدن یا نشدن این فیلمها هم تفاهم شود، باز باید درباره چند فیلم یا موضوع دیگر صحبت کنیم. چون این مسایل تمام شدنی نیست. بنابراین سادهانگاری است اگر فکر کنیم مشکلات سینمای ایران به اکران چند فیلم برمیگردد. به نظرم این مسالهای که برای اکران فیلمها به وجود آمده، نوعی نشانه است.
اگر معاون سینمایی قبل تا این حد با مجلس اختلاف داشت، چه «بگم بگمهایی» به وجود میآمد؟
مدیرعامل خانه سینما با اشاره به منش و عملکرد حجتالله ایوبی در رابطه با این موضوع اظهار کرد: آقای ایوبی به دلیل طبع و منشی که دارد، تلاش میکند با مدارا، آرامش و بدون جنجال مسایل را پیش ببرد. فقط برای لحظهای تصور کنید در شرایط فعلی، معاونت سینمایی دولت دهم به جای آقای ایوبی بود و در این سطح با مجلس اختلاف داشتند. چقدر دهان به دهان گذاشتنها اتفاق میافتاد، چه «بگم بگمهایی» میشد. اما امروز چنین نشده است و آنچه میبینیم تلاش آقای ایوبی برای حل مسالمتآمیز مسایل است.
این عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان در عین حال خطاب به مدیران سینمایی دولت یازدهم و به خصوص ایوبی تاکید کرد: درست است که سینما باید با مدارا کارها را پیش ببرد و به آرامش نیاز دارد، همچنان که فروش فیلمها نشان میدهد هر چه آرامش بیشتری بر سینما حاکم باشد، اقتصادش هم وضعیت بهتری پیدا میکند اما باید قدری مراقب نحوه شکلگیری این جریانات هم باشند. به نظرم دوستان اخیرا پاسخ بعضی ابهاماتشان را پیدا کردهاند چون اینگونه نیست که تعدادی از نمایندگان محترم مجلس دور هم نشسته و تصمیماتی گرفته باشند. موضوع قدری گستردهتر است. همچنان که امروز نمود آن را به این شکل میبینیم و فردا ممکن است نمود دیگری پیدا کند.
جواد مجابی در نمایشگاه مطبوعات:
کم سوادی در زبان رسانه نفوذ کرده است
جواد مجابی که سابقه فعالیت مطبوعاتی هم دارد همزمان با برپایی بیستمین نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاریها در غرفه ایسنا حضور یافت، او درباره مساله درستنویسی در رسانهها گفت: اگر از آغاز مطبوعات از دوران مشروطه به بعد نگاه کنیم، میبینیم که همیشه این ادیبان، نویسندگان و شاعران بودهاند که روزنامهها را منتشر میکردند. اما پس از انتشار روزنامه اطلاعات در یک دوره طولانی روزنامهها بیشتر به خبر و حوادث پرداختند و در این زمان خود اهل مطبوعات زبان روزنامهها را اداره میکردند.
او اضافه کرد: از دهه 40 به بعد میبینیم که تعداد زیادی از هنرمندان، ادیبان، نویسندگان و منتقدان حرفهای به روزنامهها میآیند و مشغول کار میشوند و زبان را درست میکنند. با آمدن آنها و مشارکتشان در روزنامهها زبان ادبی کتابها و رمانها و ترجمهها به نوعی وارد روزنامهها میشود و باعث میشود حتی کسانی که در بخش خبری کار میکنند، تحت تاثیر این زبان قرار بگیرند و زبان را بهتر کنند.
مجابی در ادامه بیان کرد: به گمان من زبان مطبوعات در دهه 40 و 50 زبان دقیق و خوبی بوده است که بعدها هم پایهای برای زبان معیار شد. اما در سالهای اخیر به دلیل اینکه روزنامهنگاران کمتر با نویسندگان در ارتباط بودهاند زبان ادبی و زبانی که رسا، همهجانبه و دارای لغات فراوان باشد، کمتر جایی در مطبوعات داشته است. در این سالها چاپ مقاله از این افراد کمتر شده است و بیشتر مصاحبههای شتابزده در رسانهها گسترش پیدا کرده که باعث نوعی بیدقتی در زبان رسانهها شده است.
او همچنین تاکید کرد: زبانی که امروز در روزنامهها استفاده میشود غلطهای زیادی دارد که بخشی از آن هم تقصیر آموزش و پرورش است.
مجابی سپس گفت: در حال حاضر نوعی کمسوادی و بیدقتی یا شتابزدگی در زبان رسانهها رخنه کرده است. البته این بخشی از قضیه است؛ چون بعد از انقلاب به نسبت گذشته زبان روزنامهها زبان دقیقتر و رساتری شد و به گمان من در قیاس با دهه 40 و 50 بهتر شد اما میتوانست بهتر هم باشد. قضاوت کلی من این است که زبان روزنامهها و حتی رادیو و تلویزیون به نسبت گذشته زبان دقیق و بهتری نسبت به دهههای قبل شده که امری طبیعی است.
این نویسنده اضافه کرد: در اینباره همواره باید به نقش نویسندگان، مترجمان و شاعرانی که با مطبوعات کار میکنند، توجه کرد.
مجابی همچنین در پاسخ به این سوال که آیا نظارتی در این زمینه لازم است و مثلا وظیفه نظارت نهایی مثل فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این خصوص چیست و آیا این نهاد میتواند به رفع خطاهای رسانهها کمک کند، گفت: فرهنگستان زبان در هیچ دورهای، چه در گذشته و چه حالا، نه برای رسانهها و نه برای نویسندگان قابل اعتماد نبوده و اعتباری نداشته است.
او در اینباره گفت: همواره در فرهنگستان زبان یکسری افراد حضور داشتهاند که توجهشان به زبان متحجر و فریزشده بوده است نه یک زبان جاری؛ در حالیکه به نظر من برای بهتر شدن زبان در رسانهها میتوان بده بستانی بین آنها و نویسندگان برقرار کرد. چون همانطور که میبینیم در طول 60-70 سالی که فرهنگستان زبان به وجود آمده است، نویسندگان و شاعران از خیلی از واژههایی که آنها انتخاب کردهاند، استفاده نکردهاند.
مجابی افزود: معمولا فرهنگستان دیر میجنبد و بیشتر کارش به نوعی تاریخی است ولی کار روزنامهها و مطبوعات روز به روز است و اهل ادب میتوانند بهترین یاور آنان باشند. مترجمان در اینباره میتوانند کمککنندههای خوبی باشند تا زبان بهتر شود. چیزی هم که ما خیلی از آن رنج میبریم این است که گنجینه لغاتمان محدود شده و دائما از واژههای تکراری استفاده میکنیم.
اهل فرهنگ؛ دشمن نیستند
ایلنا- مجابی که 20 آبان به غرفه خبرگزاری ایلنا در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاریها آمده بود، درباره وضعیت فعلی ممیزی در وزارت ارشاد گفت که من درباره کتابهای خودم میتوانم بگویم که برخی مجوز گرفتهاند و برخی هم هنوز بلاتکلیفند. امیدوارم محدودیتهایی که برای مقامات تصمیمگیرنده در این حوزه وجود دارد، کمتر شود.
وی افزود: وزیر ارشاد و معاونانش برای بازتر شدن فضای حاکم بر مقولههای فرهنگی کشور بهویژه در حوزههای کتاب و سینما، حسننیت دارند اما ظاهرا برخی عوامل نامریی حدود اختیاراتشان را محدود کردهاند.
این مترجم و نویسنده با بیان اینکه اهل فرهنگ دشمن نیستند و منتقدان یک دورهاند، ادامه داد: اهالی قلم، همه جای دنیا برای رسیدن به وضعیت مطلوب، وضعیت حاکم را نقد میکنند و شایسته است با آنها مدارا شود. فرهنگ ایرانی هم برپایه مدارا بنیان شده است.
سراینده «پرواز در مه» با انتقاد از برخورد با برخی اهالی فرهنگ در دولت پیشین اظهار کرد: سالهای گذشته تعمدی برای حذف برخی نویسندگان و شاعران از عرصه فرهنگ کشور وجود داشت اما چنین اتفاقی نیفتاد. یکی از آرزوهای من ایجاد اتحادیهای برای اهالی قلم است که دربرگیرنده نویسندگان، روزنامهنگاران و همه اهالی قلم و فرهنگ باشد.
رابرت دنیرو پدر یک دختر نابغه میشود
مهر- دستاندرکاران یک فیلم جدید با رابرت دنیرو در حال گفتوگو هستند تا بار دیگر با حضور او و جینفر لارنس در کنار هم، فیلم بسازند.
در صورت به نتیجه رسیدن این گفتوگوها، رابرت دنیرو یک بار دیگر با دیوید اوراسل همکاری خواهد کرد.
فیلم جدید دیوید اوراسل با عنوان «جوی» برای کمپانی فاکس قرن 2000 ساخته میشود و داستان جوی مانگانو مخترع و کارآفرین آمریکایی را تصویر میکند.
دنیرو با این دو نفر در فیلم «دفترچه بارقه امیدبخش» در سال 2012 همکاری کرده بود و برای بازی در این فیلم در نقش شخصیت پدری که خیلی هم عصبی است، نامزد دریافت اسکار برای نقش مکمل شد. او یک حضور کوچک در فیلم بعدی اوراسل یعنی «کلاهبرداری آمریکایی» نیز داشت.
باید گروه بازیگران فیلم جدید اوراسل به سرعت کامل شود تا او بتواند طبق برنامهریزیها از ماه فوریه کار فیلمبرداری را شروع کند.
حضور دنیرو مشروط به بسته شدن قرارداد لارنس اعلام شده بود و او این قرارداد را در اواسط تابستان بسته بود.
راسل فیلمنامه این فیلم را با آنی مامولو نویسنده «ساقدوشان عروس» بازنویسی کرده و در آن داستان تبدیل شدن مانگانو از مادری که به تنهایی باید سه فرزندش را بزرگ کند به یک چهره مشهور را بیان میکند. این زن جوان با اختراع لوازمی برای تمیز کردن منزل به عنوان یک کارآفرین بزرگ شناخته میشود.
در این فیلم مانگانو با بازی لارنس تصویر میشود و دنیرو در نقش پدر او که یک مغازهدار است، بازی خواهد کرد.
دنیرو فیلمبرداری فیلم «پدربزرگ کثیف» را در ماه ژانویه در پیش روی دارد.
جزییات مراسم سالروز درگذشت «مرتضی ممیز»
ایسنا- جزییات مراسم گرامیداشت نهمین سالروز درگذشت
«مرتضی ممیز» اعلام شد.
مراسم گرامیداشت مرتضی ممیز، طراح و گرافیست، امسال نیز مانند سالهای گذشته در چند بخش در خانه هنرمندان ایران برگزار میشود.سخنرانی و نمایش آثار «کاری پیپو»(KARI PIIPPO)، طراح و گرافیک برجسته از کشور فنلاند از جمله برنامههای این بزرگداشت است.همچنین اتودهای مرتضی ممیز همراه آثار و گزیده پوسترها و نشانههای «ابراهیم حقیقی» در نگارخانههای ممیز، پاییز و زمستان خانه هنرمندان ایران بهنمایش گذاشته میشود.افتتاحیه این مراسم روز جمعه، هفتم آذرماه، ساعت 17 در سالن استاد شهناز خانه هنرمندان برگزار میشود و برنامههای بزرگداشت تا 13 آذرماه ادامه خواهد داشت.مرتضی ممیز چهارم شهریورماه سال 1315 در تهران به دنیا آمد و پنجم آذرماه 1384 در روستای «کردان» از توابع کرج آرام گرفت.ممیز فارغالتحصیل رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دارای گواهینامه طراحی غرفه و ویترین و معماری داخلی از مدرسه عالی هنرهای تزیینی پاریس بود. وی مدیر هنری و طراح گرافیک نشریاتی مانند ایرانآباد، کتاب هفته، کیهان هفته، فرهنگ کاوش نگین، فرهنگ و زندگی، رودکی، فصلنامه خاورمیانه، گفتوگو و پیام امروز بود و مسوولیت طراحی صحنه و لباس 14 تئاتر و دو فیلم سینمایی را برعهده داشت. بسیاری از پوسترهای رویدادها و بیلبوردهای فیلمهای سینمایی مطرح را او طراحی کرده است.