سحر ناسوتی کارگردان نمایش «دگمه» در نشست نقد و بررسی نمایشش: نمایشنامه می نویسم تا بتوانم شب آرام بخوابم
نشست نقد و بررسی نمایش «دگمه» توسط کانون ملی منتقدان تئاتر ایران برگزار شد.
در ادامه برنامه‌های «دوشنبه‌های نقد تئاتر» کانون ملی منتقدان تئاتر ایران، در راستای گسترش کمی و کیفی نقد حضوری و تئاتر، نشست نقد و بررسی نمایش «دگمه» به نویسندگی و کارگردانی «سحر ناسوتی» پس از اجرای این نمایش روز دوشنبه 10 آذر 1393 در تماشاخانه استاد مشایخی (مان) برگزار شد.
در این نشست سعید محبی و عرفان پهلوانی، از منتقدان کانون ملی منتقدان تئاتر ایران نمایش «دگمه» را نقد و بررسی کردند. این نشست با حضور علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر همراه بود و در آن عوامل نمایش از جمله بهناز نادری و امیر پاکزاد حضور داشتند.
سعید محبی، عضو هیات‌مدیره کانون ملی منتقدان تئاتر ایران سوژه‌های مورد توجه در این نمایش- ازدواج موقت (صیغه) و قصاص- را بسیار ملتهب دانست و اذعان داشت که پرداختن به این سوژه‌ها کار چندان ساده‌ای نیست. او برای آغاز بحث از سحر ناسوتی، کارگردان نمایش دگمه خواست تا توضیح دهد چرا به سراغ این سوژه‌ها رفته است.
سحر ناسوتی از انرژی مثبت تماشاگران نمایش دگمه سپاسگزاری کرد و در پاسخ به پرسش سعید محبی گفت: در آغاز نوشتن این نمایشنامه پیشنهاد یکی از دوستانم بر اساس التهاب‌های موجود در جامعه بود. اما هر چه پیشتر رفتم با توجه به اینکه این سوژه‌ها سال‌هاست که دغدغه‌های من است، بیشتر به آنها علاقه‌مند شدم. من این نمایشنامه‌ها را می‌نویسم تا بتوانم شب آرام بخوابم. وقتی ما پیشتر رفتیم دیدیم که کاراکتر اصلی این نمایش چقدر می‌تواند لایه لایه باشد. او کسی است که در آستانه اعدام است و دچار بحرانی است که جای پرداخت دارد. نکته دیگر اینکه من دوست دارم درام روان‌شناختی بنویسم. من می‌نویسم و سپس از دوستان روانشناس مشاوره می‌گیرم. اما قبل از هر چیز نکته اساسی برای من دغدغه‌های خودم است و خوشبختانه با گروهی همراه شدم که این دغدغه‌ها، دغدغه‌های آنها هم هست.
سعید محبی با اشاره به حلقه‌های مشترک در آثار پیشین سحر ناسوتی و این اثر مانند پرداختن به مسایل زنان، گروهی که دارای خط سیر معین و مدون باشد را بسیار خوب دانست. وی در ادامه به تحلیلی از جریان تئاتر خصوصی پرداخت و گفت: سالن‌هایی مانند سالن استاد مشایخی و دیگر سالن‌هایی که در سطح شهر وجود دارند حلقه اتصالی میان تئاتر آماتور و تئاتر نیمه‌حرفه‌ای و حرفه‌ای هستند. او با توجه شمار اندک سالن‌های دولتی و گروه‌های متقاضی پرشمار اجرای نمایش، راه‌اندازی سالن‌های خصوصی و رقابت میان سالن‌ها و همچنین گروه‌ها را بسیار خوب ارزیابی کرد.
عرفان پهلوانی، بازرس کانون ملی منتقدان تئاتر ایران که مدیریت نشست‌های دوشنبه‌های نقد تئاتر را بر عهده دارد دیگر منتقد حاضر در این نشست بود. او گفت: بحث تئاتر خصوصی بحث بسیار جدی است که چند سالی بوده که بسیاری حرف‌ها نیز پیرامون آن گفته شده است. با گسترش تئاتر خصوصی در چند سال گذشته در ایران و به ویژه تهران، چندین رویداد خجسته و در کنار آن چندین رویداد گجسته رخ داده است. برخی از گروه‌های به اصطلاح حرفه‌ای، نخستین دستاویزشان برای جذب مخاطب رفتن به سراغ کسانی بوده که آنها را با عنوانی نه چندان درست و دقیق «ستاره» نامیدند. اینکه آن به اصطلاح‌ها ستاره‌ها بیایند و موازنه میان گیشه و هزینه‌های گروه را برقرار سازند. به گمان من و بسیاری دیگر، این روند، به جز در مواردی ویژه، روند و رویدادی گجسته بوده است و آن آثار در دسته آثار ماندگار و دارای ارزش‌های هنری قرار نگرفتند.
این روند شوم و بد در ادامه بدتر و شوم‌تر شد و ورود «پژمان جمشیدی»ها را به صحنه سپنتا و مقدس تئاتر به همراه داشت که جبران این آسیب‌ها بسیار سخت و دور و دشوار است. از سوی دیگر، برخی گروه‌هایی که نتوانستند به سراغ آن به اصطلاح ستاره‌ها بروند، تاکید می‌کنم به اصطلاح ستاره‌ها، زیرا به گمان من ستاره‌های تئاتر افرادی همچون بهناز نادری هستند که کارشان را بلدند و باید بیش از این گرامی داشته شوند. برخی گروه‌هایی که توان تامین مالی رفتن به سمت آن به اصطلاح ستاره‌ها را نداشتند، در پاره‌ای موارد از سخیف‌ترین و بدترین گونه کمدی سود جستند که سرشار از شوخی‌های کلامی جنسی بود و از این راه خواستند تماشاگر را جلب کنند؛ که این هم رویداد گجسته‌ای بود و هست. اما آن چیزی که رخداد خجسته‌ای است و درخور درنگ و اندیشه این است که برخی از گروه‌هایی که نمایش‌هایشان را در جریان تئاتر خصوصی اجرا کردند، مانند گروه نمایش دگمه، یک رقابت کیفی را آغاز کردند و بر بنیان کیفیت اثرشان و نیز بر بنیان انتخاب و گزینش سوژه اثرشان تماشاگر را جذب کردند. این گزینش و انتخاب سوژه نکته بسیار مهمی است. زیرا در چند سال گذشته و شوربختانه همچنان، بسیاری از تئاترهایی که ما می‌بینیم حتی اندک ارتباطی با ضرورت‌ها و نیازهای روزگار اکنون ایران و مردم آن ندارد. گرچه گزینش سوژه‌ای هوشمندانه شایسته ستایش است اما تبدیل یک سوژه خوب به یک درام نیازمند آشنایی و تسلط بر تکنیک است که چگونگی این روند جای بحث و بررسی فراوان دارد.
سعید محبی در ادامه این نشست شجاعت سحر ناسوتی و گروه نمایش دگمه را برای نزدیک شدن به سوژه‌های ملتهب جامعه ستود و گفت: من به شخصه به نمایش‌هایی که به موضوع‌های اجتماعی روز می‌پردازند امتیاز بالایی می‌دهم. وی گفت، من فکر می‌کنم یکی از مهم‌ترین تعهدهای تئاتر امروز ما پرداختن به موضوع‌های اجتماعی است. اگر تئاتر به موضوع‌های اجتماعی روز نپردازد، سوالی را شفاف نکند و گرهی را باز نکند، پس به چه دردی می‌خورد؟ حتی یک سوال ایجاد بکند، قرار نیست ما در صحنه تئاتر تمام مشکل‌های جامعه و بشریت را حل بکنیم. سعید محبی در ادامه وارد بحث ساختاری و تکنیکی شد و به مدیریت ارایه اطلاعات در یک اثر دراماتیک با نگاه ویژه به نمایش دگمه پرداخت. او طراحی صحنه نمایش دگمه را ضعیف دانست و بازی بهناز نادری را در این نمایش ستود.
سحر ناسوتی و بهناز نادری هر دو بر نقش احساس شخصی‌شان در نویسندگی، کارگردانی و بازیگری نمایش دگمه تاکید کردند و امیر پاکزاد، مشاور کارگردان نمایش دگمه، در بخشی از صحبت‌های خود به چرایی انتخاب جریان سیال ذهن برای این نمایش پرداخت.
نشست نقد و بررسی نمایش «دگمه» با گپ و گفتی چالشی میان منتقدان و گروه اجرایی ادامه یافت و با تبادل‌نظر میان منتقدان، عوامل نمایش و حاضران در نشست بیش از 90 دقیقه به درازا انجامید.
کانون ملی منتقدان تئاتر ایران امیدوار است که این نشست‌ها با حضور چشمگیر علاقه‌مندان به فرهنگ و هنر و به ویژه دانشجویان و هنرجویان رشته‌های هنرهای نمایشی همراه باشد.
عصر جمعه 14 آذرماه افتتاح می‌شود؛
نقاشی‌های سیاوش مظلومی‌پور در گالری شکوه
عصر جمعه 14 آذرماه تازه‌ترین نقاشی‌های سیاوش مظلومی‌پور به روی دیوار گالری شکوه میرود.
مظلومی‌پور در این نمایشگاه 23 اثر با فضایی نیمه آبستره و انتزاعی با تکنیک‌های آبرنگ روی بوم، اکریلیک روی بوم و آبرنگ روی کاغذ ارایه خواهد داد.
وی در این آثار نگاهی به مناظر ایران، مردم کوچه بازار، آداب و رسوم اقوام ایرانی و مراسم‌های مختلف عشایر
ایران دارد.
خلوص و هماهنگی بین رنگ‌ها با موضوع به تصویر کشیده در هر تابلو از ویژگی‌های آثار مظلومی‌پور در این نمایشگاه است. وی در این آثار از رنگ‌های شاد و خالص بهره گرفته است تا بین آثار و خلق و خو، فرهنگ و لباس‌های عشایر ایران هماهنگی به وجود آورد.
سیاوش مظلومی‌پور تا‌کنون در بیش از 50 نمایشگاه انفرادی شرکت داشته و آثارش علاوه بر ایران پیشتر در فرانسه، آلمان، آمریکا، کانادا، مالزی و... به نمایش درآمده است.
نمایشگاه نقاشی‌های سیاوش مظلومی‌پور تا چهار‌شنبه 19 آذرماه در گالری شکوه دایر است و علاقه‌مندان می‌توانند همه روزه از ساعت 16 تا 20 از این آثار در خیابان فرمانیه، بلوار اندرزگو،کوچه سلیمی شمالی- کوچه امیرنوری، شماره 19 گالری شکوه دیدن کنند.
ابوالحسن داودی:
نمایندگان مجلس «عصبانی نیستم» را ندیده، قضاوت کردند
در سلسله نشست‌های نسبت سینمای ایران که 10 آذر سومین نشست آن در حوزه هنری با حضور علی معلم و ابوالحسن داودی برگزار شد، داودی گفت: ما تعریف مشترکی از سینمای اجتماعی نداریم و طی این سال‌ها شاخصه‌های مشخصی که مورد قبول تمام افراد و جناح‌ها باشد، مشخص نکرده‌ایم.
وی ادامه داد: توانایی سینمای ایران مطابق با استانداردهای جهانی، سطح ارتباطش با مخاطب و نقطه‌نظر و دیدگاه‌هایی که از جانب تفکرهای مختلف نظام وجود دارد، ظرفیت عامش را در همین حدی که هست، نگه می‌دارد و اجازه شکوفایی بیشتر از این را به آن نمی‌دهد. به همین دلیل ما نمی‌توانیم رقابتی با سینمای‌هالیوود یا بالیوود داشته باشیم.
این کارگردان سینما با بیان این مطلب که ما بیشتر متکی بر نقطه نظرهای شخصی هستیم تا آمارهای رسمی ادامه داد: در بسیاری از موارد در تعریف از فیلم اجتماعی دارای اختلاف فاحش هستیم که منجر به سیاه و سفید شدن این فیلم‌ها می‌شود و بیشتر معضل ما به دلیل وجود تفاوت دیدگاه‌هاست.
داودی با اشاره به اینکه سینما بیشتر از هر چیزی از دستورالعمل دور است، افزود: کمتر در مواردی پیش آمده که یک دیالوگ به شاخصه‌های رسمی تبدیل شود. به دلیل گران بودن حرفه سینما و عام شمول بودن آن، این حوزه با بسیاری از دیدگاه‌های مختلف ارتباط دارد و یک فیلمساز با یک جریان تفکری و یک دستورالعمل روبه‌رو نیست.
وی ادامه داد: فیلم سینمایی باید متکی بر تاثیرگذاری باشد و این تاثیرگذاری، ارتباط تنگاتنگی است که با جریان‌های قدرت، پول و سرمایه به وجود می‌آوریم و آن‌را به‌عنوان یک فرهنگ شکل می‌دهیم.
این کارگردان سینما با بیان این مطلب که ما باید به یک تعریف مشترک از سینمای اجتماعی برسیم، افزود: در این تعریف مهم است که بدانیم وظیفه سینمای اجتماعی چیست، از چه چیز برمی‌آید و دارای چه شاخصه‌هایی است. ما به دلیل برخوردهای هیجانی چاه را به چاله و شکاف را به دره تبدیل می‌کنیم و تا زمانی که به یک تعریف مشخص از سینمای اجتماعی نرسیم، قادر به مهار این هیجان‌ها نیستیم.
این کارگردان سینما به فیلم «عصبانی نیستم» اشاره کرد و گفت: نمایندگان مجلس بدون آنکه این فیلم را ببینند درمورد عدم اکران آن نظر دادند درصورتی‌که فیلم یک تصویر است و تنها با شنیده‌ها نمی‌توان آن را قضاوت کرد.داودی ادامه داد: در 10 سال گذشته در جامعه ما رشد بی‌اخلاقی نسبت تصاعد هندسی بوده و نه حسابی و این نشان از یک بیماری اجتماعی است که بزرگترین عارضه‌اش را بر سینما می‌گذارد.داودی اشاره‌ای هم به فیلم «برف» کرد و ادامه داد: بنده این فیلم را به‌عنوان یک فیلم اجتماعی و شاخصه فیلم اجتماعی قبول ندارم.
داریوش مهرجویی از بیمارستان مرخص شد
مهر- داریوش مهرجویی، کارگردان سینمای ایران 10 آذرماه به دلیل آسیب‌دیدگی ناشی از یک حادثه در یکی از بیمارستان‌های تهران بستری شد که خوشبختانه 30 دقیقه بامداد یازدهم آذر ماه از بیمارستان مرخص شده و در حال حاضر در منزل خود در حال استراحت است.مهرجویی به دلیل بستری بودن در بیمارستان موفق نشد به نشست فیلم «بمانی» در سینما تک خانه هنرمندان برسد.
مهرجویی در نظر دارد فیلم سینمایی «سنتوری 2» را جلوی دوربین ببرد البته این فیلم سینمایی در حال حاضر در مرحله نگارش است.
وزارت ارشاد بر بازسازی تئاتر شهر نظارت دقیق دارد
مهر- محمدحسین نوش‌آبادی، سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی صبح روز سه‌شنبه 11 آذرماه در نشست خبری و هفتگی خود با خبرنگاران که در محل سالن کنفرانس دبیرخانه شورای فرهنگ عمومی کشور برگزار شد، در پاسخ به مهر مبنی بر اینکه این وزارتخانه تا چه میزان در روند بازسازی ساختمان تئاتر شهر به صورت مستقیم نظارت خواهد کرد، گفت: موضوع بازسازی تئاتر شهر بر اساس تدابیر وزارتخانه و با نظر معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در حال انجام است و این وزارتخانه بر این روند نظارت کامل خواهد داشت.
وی افزود: من فکر نمی‌کنم بازسازی ساختمان تئاتر‌شهر متوقف شود و ان‌شاءالله این بازسازی به طور کامل انجام خواهد شد و در زمان خودش هم به بهره‌برداری خواهد رسید.نوش‌آبادی اطمینان داد که در بازسازی این بنای ملی تمامی استانداردهای مربوطه لحاظ خواهد شد و مشکلی از این جهت ساختمان تئاتر شهر را تهدید نمی‌کند و جای نگرانی برای اهالی هنر و تئاتریست‌های ایران وجود نخواهد داشت.
درگذشت نویسنده مطرح مصری
ایسنا- رضوی عاشور، نویسنده سرشناس مصری که رمانش یکی از 100 اثر برتر ادبی جهان عرب نام گرفته در 68 سالگی درگذشت.
این نویسنده مصری و استاد ادبیات انگلیسی و آمریکایی در سن 68 سالگی در قاهره بدرود حیات گفت.وی دکترای خود را سال 1975 در رشته ادبیات آفریقایی آمریکایی از دانشگاه ماساچوست دریافت کرد. «سه‌گانه گرانادا» مهم‌ترین اثر این نویسنده است که به همزیستی فرهنگ‌های مختلف در دهه 1490 منطقه جنوبی اسپانیا می‌پردازد. این رمان که از سوی دانشگاه «هاروارد» ترجمه شد، در سال 1994 جایزه کتاب سال مصر را برد و در فهرست 100 اثر برتر ادبیات عرب گنجانده شد.به گزارش دویچه‌وله، «سراج» یکی دیگر از رمان‌های عاشور است که انقلاب یمن را پیش‌بینی کرده بود. این زن نویسنده همچنین چند اثر زندگینامه‌‌ای، ترجمه شعر و کتاب پژوهش ادبی از خود به یادگار گذاشته است. وی در سال 2007 جایزه «کنستانتین کاوافی» را که یکی از معتبرترین جایزه‌های ادبی یونان است به خود اختصاص داد.
