نگاهی به وضعیت سالن‌های کنسرت: «استیج‌ها» در انتظار رسیدگی
محمد‌جواد تاج‌الدین - رقص نور کورت می‌کند و دود و بخار سن را گرفته. خواننده مشغول فریاد زدن است و تماشاگران روی صندلی‌هایشان بند نمی‌شوند. این آهنگ را همه بلدند، با خواننده می‌خوانند و فریاد می‌زنند. یک کسی در گوشه چپ سالن هوس می‌کند پاهایش را روی زمین بکوبد بقیه هم به تقلید از او شروع می‌کنند به کوبیدن. کل ساختمان می‌لرزد. هر لحظه دعا می‌کنم لحظه خراب شدن این ساختمان سی و خرده‌ای ساله، آنجا نباشم. فاجعه مگر چطور اتفاق می‌افتد؟ هر کدام از آن ضربه‌های پا می‌تواند یک ثانیه ما را به ریزش ساختمان نزدیک کند؛ سالنی که برای برگزاری کنسرت ساخته نشده، مخصوص همایش است و ناهار بعدش. نه صدای درست و حسابی دارد و نه صندلی‌های به درد بخور. هیچ‌کس هم به فکر سالن‌های جدید نیست.
مروری بر سالن‌هایی که کنسرت در آنها برگزار می‌شود:
- سالن همایش‌های برج میلاد: از اسمش پیداست سالنی از مجموعه عریض و طویل برج میلاد که نسبت به سالن‌های پایتخت وضعیت بهتری دارد. سالنی با گنجایش 1600 نفری که رعایت اصول اولیه سالن‌سازی از ترتیب قرار گرفتن صندلی‌ها تا صدا و سن و نورپردازی در آن رعایت شده. هرچند امکانات اولیه برگزاری کنسرت را داراست، اما سالن اختصاصی کنسرت نیست. صدا به طور یکسان در سالن پخش نمی‌شود و چند ردیف صندلی ابتدای سالن با وجود هزینه 100 هزار تومانی دید مناسبی ندارند. بالکن مجموعه هم هیچ دیدی نسبت به سن ندارد. کسانی که 35 تا 45 هزار تومان صرف خرید بلیت بالکن می‌کنند، اگر سی‌دی خواننده را بخرند ضرر کمتری کردند. ترافیک اتوبان حکیم و همت هم دردسر دیگری است. بسیار اتفاق افتاده مردمی که برای کنسرت بلیت تهیه کردند در ترافیک ماندند و به سالن نرسیدند.
- سالن همایش‌های نمایشگاه بین‌المللی: این سالن از قدیمی‌ترین سالن‌های پایتخت است. گنجایشی نزدیک به 2000 نفر دارد و قدمتی سی و خرده‌ای ساله. نا‌گفته پیداست که در این چند سال عزمی برای تجهیزش صورت نگرفته. سیستم صدای سالن ضعیف و به شدت ابتدایی است. دید صندلی‌های گوشه سالن به هیچ‌وجه قابل قبول نیست و چند ردیف صندلی ابتدای سن، ارتفاعشان نسبت به سن به شدت پایین است هرچند قیمتشان تا 120 هزار تومان هم می‌رسد. اصلا معروف است مردم باید ردیف‌های 20 به بعد سالن را خریداری کنند چون تازه از آنجا به بعد صندلی‌ها روی شیب قرار می‌گیرند. در یکی دو سال گذشته تلاش شده صندلی‌های ردیف 1 تا 19 قوس‌دار باشد، ولی باز هم تغییر زیادی در دید صندلی‌های کناری ایجاد نکرده. سالن در طبقه سوم و چهارم مجموعه تعبیه شده. پله‌های فلزی ترسناکی شما را به در ورودی سالن می‌رساند، پله‌هایی که آدم را یاد پل‌های معلق دهکده‌های آمازون می‌اندازد. به غیر از پله‌ها دو آسانسور هم مردم را به طبقه بالا می‌رساند. باز هم نا‌گفته پیداست مردم برای رسیدن به بالا و سوار شدن بر آسانسور چه مصیبتی را متحمل می‌شوند. بعضی‌ها پیمودن پله‌ها را به فشار وارد شده در آسانسور ترجیح می‌دهند. فاصله بین پارکینگ مجموعه هم تا سالن مصیبت دیگری است. حداقل 10 دقیقه پیاده‌روی دارد. دسترسی به محل هم مصیبت دیگری است. ترافیک اتوبان چمران امان مردم را بریده. باز هم همان قصه تکراری دیر رسیدن به کنسرت و باطل شدن بلیت. مصیبت دیگری هم در این زمینه یقه مردم را می‌گیرد؛ مردمی که روی بلیت‌هایشان را درست نمی‌خوانند و به جای سالن همایش برج میلاد به سالن میلاد نمایشگاه می‌آیند و بر‌عکس. حداقل می‌توانند اسم سالن را عوض کنند تا این اتفاق‌ها رخ ندهد.
- سالن مجموعه اریکه ایرانیان: سالن کنسرت و همایش مجموعه اریکه در مجموعه تفریحی، ورزشی و تجاری اریکه است. سالن جمع و جور کوچکی با حدود 800 صندلی. صدای بد و نورپردازی بد که دیگر وبال گردن تمام سالن‌های کنسرت هست اما دیگر این یکی نوبر است. اتاق فرمان سالن انتهای سالن در وسط ردیف‌های 24 تا 28 قرار دارد، یعنی کسانی که در ردیف‌های پایانی نشسته‌اند به واسطه آن دیوار تقریبا نصف سن را نمی‌بینند. از دیگر شاهکار‌های سالن اریکه سرویس بهداشتی و امکانات جانبی آن است. برای سالنی با آن جمعیت مجموعا چهار دستشویی تعبیه شده است؛ دو زنانه و دو مردانه. صف‌های دستشویی از صف‌های پارکینگ شلوغ‌تر است. از دیگر مزایای سالن اریکه آمدن صدای آهنگ طبقه‌های مختلف مجموعه در سالن کنسرت است. مخصوصا آهنگ‌های پاپی که در طبقه اول و ورودی مجموعه پخش می‌کنند. سالن استراحت موزیسین‌ها هم اوضاع خوبی ندارد. اتاق کوچکی پشت سن که مجموعا 10 نفر هم داخلش جا نمی‌شود. شاید فقط بتوان مزیت سالن را تعداد پارکینگ‌های مجموعه دانست که آن هم به واسطه خود سالن نیست بلکه به خاطر رستوران بالای مجموعه و دیگر مکان‌های تفریحی مجموعه اریکه است. اما باید این نکته را در نظر داشت که اریکه مالک خصوصی دارد و اختصاص آن فضا برای کنسرت و برنامه‌های فرهنگی قابل تقدیر است. اگر سود‌دهی سالن‌ها تثبیت شود مطمئنا بخش خصوصی وارد کار خواهد شد. هرچند به دلیل مناسبت‌ها و مراسم‌های مذهبی در کشور ما حداقل نیمی از سال امکان برگزاری کنسرت نیست. علت دیگر ماجرا را باید سختگیری در اعطای مجوز کنسرت در باقی ایام سال دانست. هرچند با عوض شدن دولت زمزمه‌هایی در مورد تغییر رویه قبلی شنیده شده اما شنیدن کی بود مانند دیدن!
- سالن ایوان شمس: سالن ایوان شمس یا حرکت سابق در جنب اتوبان کردستان واقع شده است. این سالن، سالن سینماست ولی کنسرت هم درونش اجرا می‌شود. نمی دانم اولین بار چه کسی به فکر برگزاری کنسرت در این سالن افتاده ما که وقتی برای تماشای فیلم سه بعدی «هوگو» به سالن ایوان شمس رفته بودیم، دید درستی به صفحه نمایش هم نداشتیم. هرچند کنسرت‌های برگزار شده در این سالن اغلب کنسرت‌های تجربی یا گروه‌هایی هستند که امید زیادی به فروش بلیتشان نیست.
- سالن مجموعه آزادی: شاید باور نکنید ولی در زیر مجموعه آزادی سالنی هم وجود دارد. میدان آزادی و برگزاری کنسرت خودش داستان درازی است. آلودگی هوا و ترافیک و باقی مسایل میدان آزادی. سالن کوچکی است با 480 صندلی که در آن هم کنسرت‌هایی اجرا می‌شود که کمتر فروش می‌روند. هرچند در آن چند باری کنسرت‌های خوب و پر‌فروشی هم اجرا شده است، مثل گروه پالت که چند ماه پیش 12 سانس در آن جا برنامه داشت. وقتی می‌شود به راحتی 15 هزار نفر را برای کنسرتی به سالن کشاند، آیا نباید فکری برای ساخت سالن جدید و مجهزی در محله‌ای مناسب کرد؟
- سالن تالار وحدت: تالار وحدت را باید استانداردترین سالن موجود در کشور دانست، سالنی که به تقلید از سالن «اپراهال وین» در سال 1346 ساخته و افتتاح شد. سالن وحدت 900 صندلی دارد و سه بالکن. سالنی است تخصصی برای اجرای نمایش و کنسرت. سیستم صدا و نورپردازی آن بر اساس استانداردهای بین‌المللی سالن‌های کنسرت است اما تجهیزات قدیمی و کهنه. صندلی‌هایی به جا مانده از 30 سال پیش با رویه قرمز و کثیف. هیچ تلاشی برای به روز کردن امکانات سخت‌افزاری سالن انجام نشده. اگر مسوولان میراث فرهنگی هم همین قدر به نگه داشتن گنجینه‌های تاریخی ما اهتمام داشتند وضعیت ما به این خرابی نبود. درهای سالن هم برای 50 سال پیش است. همه چیز در آنجا بوی کهنگی می‌دهد. هرچند ممکن است در ابتدا جذاب باشد ولی چرا نباید از سالن و معماری آن استفاده بهتری کرد. با خرج اندکی جهت خرید وسایل جدید می‌توان کیفیت سالن را خیلی بهتر کرد. هرچند کنسرت‌گذاران به دلیل کم بودن تعداد صندلی و پایین بودن هزینه بلیت در تالار وحدت خیلی به سراغ گرفتن سالن آن نمی‌روند.
ساخت اولین سالن مخصوص کنسرت
زمزمه‌هایی در مورد ساخت اولین و مجهزترین سالن کنسرت پایتخت شنیده شده بود، سالنی در مجموعه فرهنگسرای بهمن با تجهیزات به‌روز و مدرن. این سالن با گنجایش حدود 1700 در فرهنگسرای بهمن تهران در حال سپری کردن آخرین مراحل ساخت و تکمیل است.
این مجموعه بزرگ موسیقیایی با قابلیت‌های متنوع هنری از جمله سالن اصلی شیب‌دار با ظرفیت 1600 صندلی ثابت، سیستم صوتی و تجهیزات اکوستیک، سالنV. I. P ، اتاق‌های گریم مجزا ویژه هنرمندان و رستوران در طبقه فوقانی، طراحی شده است. فاز نخست پروژه سالن «شهیدآوینی» که در سال 1371 در زمینی با مساحت تقریبی 3500 متر مربع ساخته شده بود به علت عدم ایمنی و امکانات استاندارد، از بهمن‌ماه 1388 به کارفرمایی سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و تحت نظارت شرکت ساتراپ و اجرای ابنیه شرکت احیای فن هنر در بنایی بالغ بر 4500 مترمربع وارد مرحله نهایی ساخت، تجهیز و توسعه تکمیلی شد. روابط عمومی فرهنگسرای بهمن، ضمن تایید خبر تکمیل ساخت و تجهیز این سالن، درباره جزییات آن گفته است: «سالن با حدود 1500 تا 1700 صندلی در حال تکمیل است و با استانداردهای روز جهانی در حال تجهیز به مدرن‌ترین ابزار کنسرت‌های موسیقی است. این سالن اگر‌چه برای کنسرت و برگزاری برنامه‌های موسیقی تدارک و تجهیز شده اما قابلیت برگزاری همایش‌ها را نیز داراست. دو سالن جنبی نیز برای این مجموعه در نظر گرفته شده و قرار است که در یک ماه آینده افتتاح شود.»
ساخت این سالن را باید قدم مثبت و بزرگی در زمینه ساخت‌و‌ساز سالن‌های مخصوص کنسرت دانست. قدمی که شهرداری برداشته و مورد تایید همه هست. نکته ظریفی که می‌ماند محل احداث سالن است. میدان بهمن و فرهنگسرای بهمن در منطقه 16 واقع شده است اما کسانی که برای تماشای کنسرت می‌روند معمولا در مناطق بالایی شهر ساکن هستند. دلیل این را باید در وضعیت اقتصادی و مسایل مربوط به آن دانست. اینکه چرا مردم پایین شهری فرصت و پولی برای رفتن به کنسرت ندارند بحث دیگری است اما طی این مسافت برای کسانی که از جاهای دیگر شهر به این سالن می‌آیند، خود مشکل دیگری است.
کمبود فضاهای فرهنگی
برای اطلاع از وضعیت دقیق سالن‌ها و برگزاری کنسرت‌ها به سراغ آقای محمد‌حسین توتونچیان، مدیر‌عامل «موسسه فرهنگی هنری ققنوس» رفتیم. موسسه‌ای که سابقه‌ای طولانی در راستای برگزاری کنسرت‌های مختلف داشته و از موفق‌های بازار کنسرت کشور است. از آقای توتونچیان در مورد مشکل اصلی سالن‌های کنسرت پرسیدیم و ایشان جواب دادند: «بزرگ‌ترین مشکل در شهر تهران و شهرستان‌ها تعداد کم سالن‌های کنسرت است. در شهرستان‌ها که عمدتا سالنی با ظرفیت بالا وجود ندارد. در تهران هم دو سالن با ظرفیت بالای 1000 نفر وجود دارد که با توجه به پایتخت بودن شهر تهران و جمعیت بالای تهران در این زمینه کمبود داریم.»
از سالن‌هایی پرسیدیم که مخصصوص کنسرت نیستند، ایشان گفتند: «سالن‌ها معمولا چند‌منظوره ساخته می‌شوند. ما به دلیل کمبود سالن، همایش و سمینار و کنسرت را در یک سالن برگزار می‌کنیم و این خیلی آرمانی است اگر برای هر کدام از اینها سالن جدایی تاسیس کنیم.»
از استانداردترین سالن پایتخت پرسیدیم و جواب شنیدیم: «سالن برج میلاد با توجه به امکانات سخت‌افزاری و از همه مهم‌تر ظرفیت بالایش در حال حاضر بهترین سالن کنسرت در شهر تهران است. در سالن‌های با ظرفیت پایین، تالار وحدت استانداردترین سالن است که مخصوص برگزاری نمایش و کنسرت ساخته شده است. استیجی که امکان حرکت دارد و می‌تواند بچرخد.»
از سالن فرهنگسرای بهمن پرسیدیم، آقای توتونچیان با اشاره به مثبت بودن حرکت شهرداری در تاسیس این سالن گفتند: «ساخت‌و‌ساز سالن‌های کنسرت در هر منطقه‌ای حرکت مثبتی است. حالا هم شهرداری قدم خوبی با تاسیس این سالن برداشته. هرچند ممکن است از لحاظ دسترسی به آن مشکلاتی وجود داشته باشد.»
در آخر هم خواستیم پیشنهادی به مسوولان مربوطه بدهند که گفتند: «از شهرداری تهران می‌خواهیم همانطور که سالن برج میلاد را تاسیس کردند، یک سالن یا حتی چند سالن با همین ظرفیت و امکانات در نقاط مختلف شهر تاسیس کنند. از وزارت ارشاد مخصوصا معاونت هنری وزارت ارشاد هم می‌خواهیم سالن‌های دیگری در حد و کیفیت تالار وحدت و سالن رودکی تاسیس کنند. با توجه به جمعیت بالای شهر تهران و همچنین محدودیت کنسرت‌گذاران با توجه به مناسبت‌های مذهبی مثل محرم و صفر و فاطمیه و ایام شهادت، فشردگی برگزاری کنسرت در آن چند ماهی که امکانش برقرار است خیلی زیاد می‌شود و این هم به کنسرت‌گذار آسیب می‌رساند و هم به گروه‌های موسیقی.»
مهدی حجت درباره سرنوشت کاخ‌ها توضیح داد: سازمان میراث فرهنگی را که ایجاد کردم، کاخ گلستان در اداره بیوتات سلطنتی بود
گروه فرهنگ- قائم مقام سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری گفت: خانه‌ای به کوچکی خانه هنرمندان در وسط شهر تهران با کمترین فضا، روزانه برنامه‌های فرهنگی زیادی را اجرا می‌کند در حالی که مجموعه تاریخی- فرهنگی سعدآباد با 110 هکتار وسعت در بهترین نقطه تهران، نیمی از برنامه‌های خانه هنرمندان را هم ندارد. این پاسخ را مهدی حجت به مهم‌ترین سوال این روزهای خبرنگاران داد که درباره سرنوشت سعدآباد و نیاوران می‌پرسیدند.
وی ادامه داد: ساختمانی به نام خانه هنرمندان در یک پارک کوچک با فضایی مانند لانه زنبور، هر روز کارهای فرهنگی متفاوتی انجام می‌دهد اما سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با داشتن کاخ- موزه‌های متعدد مانند سعدآباد که 110 هکتار وسعت دارد چه میزان از این فعالیت‌های را انجام می‌دهد؟! اینکه بخواهیم استخر این فضاها را اجاره دهیم درست نیست، مگر اینکه چنین فضاهایی جزو نفایس نباشند. باید انجام فعالیت‌های فرهنگی و هنری در مقیاس عالی در این کاخ‌ها دنبال شوند همانطور که یک خانه کوچک به نام خانه هنرمندان چنین اقداماتی را در سطحی وسیع انجام می‌دهد.
حجت که صبح دیروز در نخستین نشست خبری خود با هدف اعلام برنامه‌های 100 روزه معاونت میراث فرهنگی سخن می‌گفت، درباره وضعیت کاخ- موزه‌های نیاوران و سعدآباد که دادگاه به سپردن مدیریت آنها به بنیاد مستضعفان رای داده است، گفت: مطلب ساده است و حتی به درج آن در رسانه‌ها نیاز نیست؛ حضرت امام خمینی (ره) در زمان حیاتشان به شورای انقلاب کشور اختیار دادند تا درباره مجموعه اموال فرهنگی تصمیم‌گیری کند.
این شورا نیز تصمیم گرفت تا کاخ- موزه‌ها را به بنیاد مستضعفان بسپارد. همچنین در آن زمان اعلام شد که کاربری این کاخ‌ها باید موزه باشد و سرنوشت خاندان پهلوی در آن نشان داده شود. مخالفت با این موضوع، مخالفت با فرمان امام (ره) است. شورای انقلاب نیز دستور داد که از این کاخ‌ها به‌عنوان مکان موزه‌ای استفاده شود.
وی گفت: وقتی سازمان میراث فرهنگی را ایجاد کردم، کاخ گلستان در اختیار بیوتات سلطنتی بود. مجلس شورای اسلامی می‌گفت این کاخ نیز مانند سعدآباد و نیاوران باید به بنیاد مستضعفان سپرده شود. حال چرا کسی سوال نمی‌کند که این کاخ چرا در اختیار بنیاد مستضعفان نیست و مالکیتش در دست سازمان میراث فرهنگی است. ما براساس قوانین عمل می‌کنیم و این قضیه موضوع نگران‌کننده‌ای نیست.
حجت با بیان اینکه کاخ- موزه‌ها مکان جذب فعالیت‌های غیرفرهنگی نیستند، افزود: براساس صراحت قانون، امکان واگذاری بخش‌های مختلف کاخ- موزه‌ها به بخش خصوصی وجود ندارد. در طول سال‌های گذشته نیز این یک اقدام غیرقانونی بود که در کاخ- موزه‌ها کافه یا رستوران برپا شده بود؛ مکان‌هایی که مطلقا در شان فعالیت‌های یک کاخ- موزه نیستند.
حجت در ادامه درباره وضعیت بناهای تاریخی که از چند سال پیش با حکم دیوان عدالت اداری از فهرست آثار ملی خارج شده‌اند، گفت: براساس جلساتی که در طول 100 روز گذشته با مسوولان دیوان عدالت اداری داشتیم آنها اعلام کردند سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در دوره گذشته هرگز نتوانسته است از پرونده‌های خود دفاع و از خارج شدن آنها از فهرست آثار ملی جلوگیری کند به همین دلیل، رای به خارج شدنشان داده می‌شد اما اکنون رییس دیوان عدالت اداری از ما خواسته تا کارشناسان زبده‌ای را برای هر کدام از دادگاه‌هایی که در این زمینه برگزار می‌شود، معرفی کنیم.
وی همچنین در پاسخ به پرسش خبرنگاری درباره حضور داشتن یک نماینده ویژه از سوی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری در دادگاه، مانند دادگاه‌های سازمان حفاظت محیط‌زیست گفت: حضور 10 کارشناس زبده درجه یک در دادگاه‌های دیوان عدالت اداری، نخستین قدم برای این اقدام است. این اتفاق تاکنون رخ نداده است چون سازمان میراث فرهنگی هیچ کارشناسی را برای چنین اقدامی مامور نکرده بود.
وی با اشاره به تشکیل کمیته‌ای مشترک میان معاونت میراث فرهنگی و ستاد فرمان امام (ره) با هدف بررسی وضعیت آثار تاریخی در اختیار این ستاد بیان کرد: این کمیته تاکنون جلساتی را برگزار کرده که نتایج خوبی داشته است. درباره وضعیت این بناها نیز بررسی‌های لازم در دست انجام است تا هیچ‌کدام از آثار با مشکلی مواجه نشوند.
حجت همچنین با اشاره به ملاقاتی که با رییس سازمان اوقاف و امور خیریه داشت، گفت: در آن جلسه قرار شد شورای مشترکی از سوی دو سازمان برای بررسی همه موارد اوقافی ایجاد شود که در دست اقدام است. این موارد مشترک درباره آثار و بناهای تاریخی است.
معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری اضافه کرد: متاسفانه در گذشته، درباره دو نهاد ستاد فرمان امام (ره) و سازمان اوقاف به‌دلیل وجود برخی سهل‌انگاری‌ها، اتفاقات خوبی رخ نداده است اما امیدواریم از این به بعد شاهد وقایع خوبی باشیم چون قوانین کشور می‌گوید باید به مواریث فرهنگی توجه و از آنها حفاظت کرد.
مسجد جامعی به دیدار آقای بازیگر رفت
مهر- احمد مسجد جامعی رییس شورای اسلامی شهر تهران با حضور در منزل عزت‌الله انتظامی از این هنرمند پیشکسوت عیادت کرد.
این دیدار صمیمانه نزدیک به دو ساعت طول کشید و آقای بازیگر خاطرات شیرینی از دوران فعالیت‌های سینمایی‌اش گفت و از رییس شورای شهر خواست که در شورای شهر برای رفع مشکل آلودگی هوا فکری اساسی شود. وی همچنین از مسجدجامعی درخواست کرد که مسایل و مشکلات هنرمندان پیشکسوت را از راه‌های ممکن پیگیری کند. عزت‌الله انتظامی، هنرمند پیشکسوت سینما هفته گذشته و به دنبال افزایش غلظت آلاینده‌های هوای تهران چند روزی در بیمارستان بستری و تحت نظر پزشکان قرار گرفت.
پیش‌فروش آنلاین نمایش«مردهای مردم»
ایلنا- پیش‌فروش بلیت‌های نمایش «مردهای مردم» که قرار است فردا روی صحنه برود، شروع شد.
در این اجرا که بازیگرانی همچون گلچهره سجادیه، علی بی‌غم، قربان نجفی، شهرزاد عبدالمجید، مسعود سخایی و شیوا خسرومهر به ایفای نقش می‌پردازند، پیش‌فروش به صورت آنلاین و به نشانی اینترنتیwww. tiwall. com/store/mardhaye- mardom/ امکان‌پذیر شده و تماشاگران می‌توانند با مراجعه به نشانی یادشده هر تعداد بلیت که تمایل داشته باشند، پیش خریدکنند این در حالی است که پیش‌فروش تلفنی بلیت‌های این اجرا نیز به زودی آغاز خواهد شد. این نمایش روزهای شنبه و یکشنبه اجرا ندارد. «مردهای مردم» بیانگر مسایل کنونی جامعه است و روایتگر زندگی افرادی است که در دنیای امروز دچار گسست‌ها و مشکلات ارتباطی شده‌اند که محصول مدرنیسم شرقی است و به دنبال برقراری ارتباط با هم‌نوعان خود هستند.
«مردهای مردم» کاری از گروه تئاتر «بوم» است که در سالن اصلی فرهنگسرای ارسباران میزبان علاقه‌مندان تئاتر خواهد بود.
روزهای پرکار پگاه آهنگرانی
ایسنا- پگاه آهنگرانی، بازیگر برگزیده جشنواره فیلم فجر سال گذشته که اخیرا فیلم «دربند» را در حال اکران داشت، از فعالیت این روزهایش و کارگردانی دو فیلم مستند خبر داد.
این بازیگر با بیان اینکه روزهای پرکاری را می‌گذراند، عنوان کرد: مشغول تصویربرداری مستندی به همراه درنا مدنی با موضوع هنروران سینما هستم. کسانی که از دهه 40 به «ارباب جمشید» آمده‌اند و به خاطر علاقه‌شان به سینما در همان جا مانده‌اند.
وی افزود: این افراد ضمن اینکه سر فیلم‌های مختلف می‌روند و هنروری می‌کنند، هر چند وقت یک دفعه فیلم داستانی می‌سازند و نقش‌هایی که به آن علاقه دارند و فرصت بازی در آن را در سینما پیدا نمی‌کنند در فیلمشان بازی می‌کنند. آهنگرانی 10 نفر را سوژه اصلی فیلمش عنوان کرد و گفت: 70 درصد کار را تصویربرداری کرده‌ایم و بیشتر صحنه‌ها را در همان محله واقع در ارباب جمشید و قهوه‌خانه‌ای که در آن تجمع می‌کنند و همچنین خیابان «منوچهری» گرفته‌ایم و برای بعضی‌ها نیز به خانه‌شان رفتیم و با آنها صحبت کردیم.
این کارگردان مدت زمان فیلمش را حدود 50 دقیقه اعلام کرد و گفت: در این فیلم از فیلم‌هایی که خود این افراد ساخته‌اند نیز استفاده خواهیم کرد. آهنگرانی فیلم دیگرش را مستندی درباره تاریخچه محله‌های تهران عنوان کرد و ادامه داد: این کار فعلا در مرحله تحقیق است و به صورت شخصی مشغول کار بر روی 16 محله از تهران هستم و به حمام‌ها، امامزاده‌ها و سایر ویژگی‌های هر محله خواهم پرداخت. وی ادامه داد: هر محله در قالب یک قسمت 20 دقیقه‌ای و در مجموع یک کار 16 قسمتی آماده خواهد شد که امیدوارم در قالب مجموعه‌ای عرضه شود.
پایان اولین جشنواره زنان فیلمساز «کُرد»
گروه فرهنگ- اختتامیه اولین دوره جشنواره زنان فیلمساز کرد با هدف حمایت از زنان فیلمساز با تقدیر از برترین‌ها روز گذشته رسما در سلیمانیه عراق برگزار شد.
این جشنواره شامل فیلم‌های ساخته‌شده توسط کارگردانان زن کرد در بخش رقابتی و کارگردانان زن کشورهای دیگر در بخش غیر رقابتی برگزار شد. گفتنی است، هیات داوران این جشنواره ترکیبی از بانوان فیلم ساز و بازیگر از کشورهای ایران، سوریه، کره‌جنوبی، ترکیه و کردستان هستند که مریم پیربند از ایران ریاست این هیات را بر عهده داشت.
هیات داوران جشنواره زنان فیلمساز کرد در اولین دوره خود فیلم‌های ذیل را برگزیدند: جایزه ویژه هیات داوران به شیلان سعدی برای فیلم «کوچه‌پشتی خانه ما»، جایزه بهترین فیلم و بهترین کارگردانی به فاطمه دستمرد برای فیلم «سکوت برکه‌ها»، جایزه بهترین فیلمنامه به فیلم «خنچه»، جایزه بهترین تدوین به صورت مشترک به آذر منصوری و توفیق امانی برای تدوین فیلم «ایستگاه»، جایزه بهترین تصویربرداری به حشمت نارنجی برای «سکوت برکه‌ها»، جایزه بهترین بازیگر زن به سونیا رزگار برای بازی در فیلم «درهای بسته»، جایزه بهترین بازیگر مرد به دیاکو جواهیری برای بازی در فیلم «داو» و همچنین جایزه بهترین موسیقی به اسین اک گل برای فیلم «بازگشت» اهدا شد.
شایان ذکر است در پایان این مراسم نیز از بازیگران خردسال فیلم‌های «کوچه‌پشتی خانه ما» و «خنچه» تقدیر شد.
تلاش «بهجت» برای نجات بیمار دیالیزی
مهر- نمایش «بهجت» به کارگردانی زهرا صبری که این روزها برای کمک به یک بیمار دیالیزی اجرا می‌شود تاکنون حدود 13 میلیون تومان از گیشه فروش بلیت به صورت همت عالی جمع‌آوری کرده است.
زهرا صبری، کارگردان نمایش «بهجت» که به صورت خیریه اجرا می‌شود درباره مبلغی که باید برای حمایت و کمک به بیماری دیالیزی جمع‌آوری شود به خبرنگار مهر گفت: برای اینکه این بیمار دیالیزی بتواند برای پیوند کلیه اقدام کند باید مبلغ 17 میلیون تومان جمع‌آوری شود و ما در اجراهایی که پشت سر گذاشتیم مبلغ 13 میلیون تومان را جمع‌آوری کرده‌ایم و چهار میلیون تومان دیگر باید تامین شود.
سرپرست گروه تئاتر «یاس تمام» یادآور شد: روز جمعه 22 آذرماه اجراهای نمایش «بهجت» در فرهنگسرای نیاوران به پایان می‌رسد و ما امیدواریم که تا پایان اجراها مبلغ مورد نیاز هم تامین شود تا اجرای «بهجت» بتواند از بیمار دیالیزی مدنظر حمایت لازم را داشته باشد.
نمایش «بهجت» نوشته محمد چرمشیر با بازی ژاله صامتی از اواخر آبان‌ماه در فرهنگسرای نیاوران به صورت خیریه و همت عالی روی صحنه رفته است تا بتواند برای پیوند کلیه از یک بیمار دیالیزی حمایت کند.